Neo klasik yönetim
Klasik kuramın en yüksek düzeye ulaştığı 1930 yıllarında, yönetim düşünce sisteminde insan ilişkileri adı altında yeni bir yaklaşım oluşmaya başlamıştır. Neo klasik yaklaşım ya da akım, esas itibarıyla klasik yönetim düşünce sisteminin kavram ve ilkelerine dayanır.
Bu yaklaşım, klasik yaklaşımın eksik bıraktığı yönü olan insan ögesini, inceleme ve araştırmalarında ön plana çıkarmıştır. Bilim insanları örgüt konusunda yaptıkları incelemelerde insanı ön plana çıkararak insanın örgüt içinde nasıl davrandığını ve neden o biçimde davrandığını, yapı ile davranış arasındaki ilişkileri belirlemeye çalışmışlardır.
Bu nedenle neo klasik yönetim yaklaşımı güdüleme, insan davranışı, algı ve tutumlar, grup davranışları, grupların oluşumu, liderlik, iletişim, biçimsel olmayan örgüt, örgütlerde değişim gibi konular üzerinde durmuştur. Neo klasik yaklaşımının önemli bir bölümünü oluşturan insan ilişkileri yaklaşımı sonraları makro konu ve sorunlara eğilerek olgunlaşmış, örgütsel davranışa dönüşmüş, örgütsel davranış da modern yönetim düşüncesinin önemli bir bölümünü oluşturmuştur.
